21 December

21 December is een dag waar ik vroeger nooit bij stilstond. Nu in de situatie waar wij in zitten, is 21 december een belangrijke dag. Na deze kortste dag van het jaar wordt het langzaam weer langer licht. Licht en warmte, 2 ingredienten die het leven van alledag wat aangenamer maken. We staan weer op de drempel van een nieuw jaar, dit jaar is (zoals gevoelsmatig alle jaren na je 18e) weer omgevlogen! Om dit jaar te beschrijven zijn veel meer woorden nodig dan ik nu ga gebruiken, ik zal mij dus beperken tot de twee belangrijkste zaken.

Centraal voor mij/ons staat de afasie van Thea, dit onvermogen om de woorden te kunnen uitspreken die je wel in je hoofd kan vormen, bepaalt grotendeels de dagelijkse gang van zaken. Jammer genoeg is hier weinig aan te doen, ondanks de vele inspanningen (logopedie, zingen, technische hulpmiddelen) is de vooruitgang marginaal. Thea moet elke dag goed haar best doen om de frustratie en boosheid de baas te blijven. Ik moet toegeven dat lukt (ook bij mij) niet altijd. Een ander item dat er flink heeft ingehakt is de ziekte van onze zoon Leon. Na een intensief chemo- en bestralingstraject in het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis, is hij daar uiteindelijk naar huis gestuurd met een beperkte levensverwachting qua tijd. Je kunt dat dan voor kennisgeving aannemen en afwachten hoe het verder (fataal) afloopt, of niet bij de pakken gaan neerzitten, en proberen ergens een second opinion te krijgen. Via een route langs andere ziekenhuizen in Belgie en Nederland is hij uiteindelijk terechtgekomen in het UMC. Daar ontmoette hij een arts waarmee het klikte. Na een nulmeting via onderzoeken en een MRI kwam hij in aanmerking voor een experimentele (door MSD gesponsorde) fase 3 therapie. En wanneer je dan ook nog het geluk hebt dat je ingeloot wordt voor de goede trial bij jouw ziektebeeld dan koop je in ieder geval tijd. Op dit moment is via een scan vastgesteld dat de tumor met 50% is afgenomen. Hij heeft gelijk een Ducati gekocht voor zoals hij zelf zegt, intensief gebruik in zijn derde leven. Moraal van dit verhaal, ga altijd voor een second opinion, soms heb je geluk dat je de juiste arts met de juiste therapie tegenkomt. Lichtpunt!Dit maakt het jaar zeer, zeer waardevol alle andere sores parkeren we even. Volgend jaar proberen meer te genieten van ons stekje in Terherne. De winter komen we door, door o.a. regelmatig buiten de deur te gaan eten. Net weer een goed restaurant ontdekt, De Olifant in Breukelen (Italiaans), aanrader. Rest mij jullie fijne feestdagen en een gezond 2017 te wensen.