Dinsdag 26 oktober 2010
Ik had afgesproken om vandaag met Thea op “schoenenjacht” te gaan want ja, het is erg belangrijk voor een vrouw om haar schoenenverzameling een beetje op peil te houden. Aangekomen bij Thea en Co eerst even een kopje thee gedronken. Niet lang daarna kwam de huisarts even langs om te kijken hoe het met Thea en Co gaat. We wilden daarna net onze jas aantrekken toen Door en Jan voor de deur stonden. Erg gezellig natuurlijk en we hebben weer even heerlijk gelachen! Daarna toch nog even de deur uitgegaan om voor schoenen te gaan kijken. Toen ik tegen Thea zei dat we dan de rolstoel wel even mee zouden nemen keek zij heel bedenkelijk en maakte duidelijk dat dat toch echt niet de bedoeling was! Zij kon het prima lopend doen. Ok zei ik, dan nemen we ook de stok niet mee en gaan we gezellig gearmd door het winkelcentrum. Dat vond zij een goed idee en zo gezegd zo gedaan. Ik moet zeggen dat het echt prima ging en oh, wat waren wij trots toen we samen gearmd door het winkelcentrum liepen! Toen we ook nog slaagden voor een paar leuke schoenen kon onze middag helemaal niet meer stuk! Dit gaan wij dus vaker doen en de volgende keer gaan we ook even gezellig ergens zitten voor een kopje thee met iets lekker erbij! Dus mochten jullie Thea niet thuis aantreffen dan is de kans groot dat wij aan het winkelen zijn! (Angela)
Weer thuis, op dinsdag 19 oktober,is Thea weer in haar oude omgeving teruggekeerd. Het vertrek uit de Ingelanden was nogal chaotisch omdat er 1 uur te vroeg een ambulance arriveerde met een mevrouw die op de kamer van Thea kwam te liggen. We hebben toen gezamelijk alle spullen van Thea op de gang gezet en later in 3 auto’s afgevoerd. Het is verbazingwekkend hoeveel spullen je in 5 maanden toch om je heen verzamelt, onder de noemer geef je kamer een persoonlijk tintje. Het afscheid in de Ingelanden was emotioneel voor Thea, vooral het feit dat zij Mieke moest achterlaten viel niet mee. Mieke is ongeveer gelijk met Thea gekomen, is hetzelfde (CVA) overkomen, ondanks het feit dat zij beiden afasie hebben begrepen zij elkaar zeer goed, via een soort non-verbaal geheimtaaltje waar wij dan weer niets van begrepen.
Hierboven een foto van het afscheid op het trottoir van 3 verzorgenden die mee naar buiten waren gelopen.Het zal wat stiller worden in de Ingelanden, iedereen kende Thea en waardeerde haar opgewektheid. Thuis gekomen waren er ballonnen, een welkomstbord, bloemen en vele kaarten. Nu moeten we proberen de draad weer op te pakken in afwachting van de oproep voor De Hoogstraat (19 nov. 1e gesprek). In één week is mij het begrip mantelzorger veel duidelijker geworden, ook de dilemma’s die daarbij horen. Education permanente heb ik altijd in geloofd, maar zo all round als ik nu ben heb ik nooit van kunnen dromen. Koken, wassen (alle programma’s) strijken, persoonlijke verzorging van Thea (van 1,5 uur de 1e keer naar een half uur nu), een butler is er niets bij. Ik weet nu wat efficient aankleden is, hoe belangrijk het is dat mouwen goed zitten etc. Veel tijd gaat er zitten in het overleg wat eten we, wat trek je aan (een vrouw moet wat te kiezen hebben), ook het direct (of niet) uitvoeren van dingen die Thea ziet (en ik niet) kost veel tijd. De voortdurende supervisie die we hebben afgesproken met de revalidatiearts, maakt het lastig, je kunt niet even weg, alles moet gepland worden. We lachen gelukkig nog wel tussendoor, hoewel Thea zich steeds meer bewust wordt van haar beperkingen, wat dan weer voor emotie zorgt. Kortom het begrip “weer thuis” heeft inhoudelijk veel aspecten die je moet ondervinden om er mee om te kunnen gaan. / Co 25/10/2010
Generale repetitie is een groot woord, toch voelde het afgelopen weekend zo aan. Ik voelde na het gesprek van woensdag aan de ene kant een geweldige opluchting, aan de andere kant kreeg ik te maken met een soort moeheid die nieuw voor mij is. Ik denk dat het simpelweg te maken heeft met het feit dat ik – en uiteraard ook anderen – de afgelopen maanden onder een grotere druk hebben geleefd dan we dachten en dat dat er nu uitkomt zoals dat heet. Ik heb in ieder geval mijn uiterste best gedaan om het Thea naar de zin te maken, we hebben gelijk de transport rollator maar multi-functioneel ingezet. Hij /zij doet het zeer goed als serveertafeltje (links, een chipje en een dipje, recht een toetje). Angela heeft met Thea de (schoonmaak)tips van Willie in de praktijk gebracht, zeer tot opluchting van Thea die constateerde dat zij op die manier van werken toch meer kon dan zij dacht. Natuurlijk besef ik dat het weer zo wordt als vanouds, maar nooit meer zoals vanouds (doordenkertje). We zullen keihard moeten gaan werken aan een zinvolle en vooral prettige invulling van het dagelijkse leven. Nu eerst afwachten wanneer Thea naar de Hoogstraat mag, waar zij zeker nog meer progressie zal boeken daar zijn wij van overtuigd. Zondagmiddag heb ik de open haard aangestoken, hoeven ze mij niet voor aan te moedigen – fikkie stoken is gewoon fijn-, ‘s avonds de waxinelichtjes aangestoken, wijntje erbij, Thea gaf mij toen een groot compliment door te zeggen Beste Kerel . Ze sprak het zelfs een beetje kakkineus uit. Terecht of niet voor alle duidelijkheid hieronder nog een sfeerfoto van dat moment. Het is hier middag de lichtjes zijn nog niet aan, de sfeer werd dus nog beter. ‘s Avonds naar de Ingelanden gereden, beseffend dat dit (hopelijk) de laatste heenrit was. Toen ik tegen Thea zei, nog één dag was haar antwoord fantastisch.
Breaking News!
Thea mag a.s. dinsdag naar huis in afwachting van verdere dagrevalidatie in De Hoogstraat in Utrecht. Hieraan heeft Thea zelf in grote mate door haar tomeloze inzet aan bijgedragen. Ook de therapeuten hebben zeer goed werk geleverd door Thea voortdurend uit te dagen haar grenzen te verleggen.
Bovenstaande collage geeft het verloop van de vorderingen weer van fietsen vanuit de rolstoel, tot oefenen binnen de bar, op de loopband, trappen lopen, het oppakken van een ring op de grond, zelfstandig uitstappen uit de auto, het weer oppakken van het – door mij niet goed gedane – werk thuis, voor het eerst weer los lopen. genieten van een pannenkoek thuis, etc.
Thea welkom thuis, het wordt weer hard werken voor ons (met plezier) / Co donderdag 14 october.
Als je de stok (rechts naast Thea) wegdenkt, dan is het een héél mooi plaatje. Thea in de sloep voor ons huis in Terherne. Een mooi plaatje is het nog steeds, maar we kunnen nu eenmaal niet om de realiteit heen. Thea gaf eerst aan dat zij niet mee wilden varen, gelukkig weet ik nu dat zij daarmee aangeeft dat zij het nog steeds eng vind om zonder dat zij daar zelf volledig de controle over heeft in een sloep – die gewoon 1 meter lager ligt – te stappen. Toen ik haar aangaf dat ik er voor zou zorgen dat haar niets zou overkomen ging zij mee.
Zij wist toen nog niet – en wij ook niet – dat zij in Langweer het nog veel moeilijker zou krijgen bij het uit en instappen van de sloep. Bovendien leek het stuk weg dat wij moesten afleggen naar het terras van de Wielen meer op een hindernisbaan dan een weg. Maar ja met een 1 jarige aan boord (Finn) moet je af en toe een verschoning toepassen. Daarnaast is even uitpuffen op een terrasje natuurlijk ook geen straf. Dit weekend heb ik ook gebruikt om m.b.v. stokken het grondplan uit te zetten om te kunnen bekijken hoe veel tuin er nog overblijft na de evt. verbouwing, genoeg in ieder geval. Dit weekend ook nog eens nagedacht over hoe Thea (en ik) de dagindeling gaan opzetten als we permanent in Terherne zouden gaan wonen. Ondanks dat ik denk dat ik een een redelijk goed inbeeldingsvermogen heb, blijft dit toch een moeilijk in te schatten situatie. Dit geldt overigens ook voor de inschatting voor de situatie in Maarssen. Wanneer we punt maar even parkeren zoals dat heet, – we komen er zeker uit – dan is de conclusie dat wij Thea, Tarita, Sander, Finn en ik hebben genoten van dit mooie herfstweekend. De foto hieronder geeft de sfeer dan ook uitstekend weer. /Co / weekend 9 & 10 october
Deze week Thea 3 middag / avonden opgehaald, 2 maal gegeten bij Angela en 1 maal thuis. Het enthousiasme waarmee je door Thea steeds weer begroet wordt is hartverwarmend. Het verantwoordelijkheidsgevoel bij mij voor Thea om er iets moois van te maken neemt daardoor alleen maar toe. Deze week is ook de maatwerk trapleuning geplaatst. RVS gebogen om de spil van de trap heen. De leuning loopt ca. 1 meter boven het vloeroppervlak door, zodat zij ook de bovenste treden recht op lopend kan nemen. Thea wilde woensdag uiteraard de leuning gelijk uitproberen, ze liep relatief soepeltjes naar boven. Nu nog goed trainen hoe zij het gemakkelijkst naar beneden komt. Vooralsnog doet zij dat gewoon zittend en uiteraard trede voor trede.
De fysio- en ergotherapie wordt steeds meer gericht op de ADH (algemene dagelijks handelingen. Thea oefent met tafel dekken, thee inschenken etc. Omdat zij daarbij veel heen en weer moet lopen tussen het aanrecht en de tafel oefent zij ook met een zogenaamde transport rollator (een soort rollator met een dienblad erop gemonteerd) tot mijn verbazing vond ze dat een goede uitvinding. Heb er dan ook maar gelijk een besteld.
Dit model ziet er wat kekker uit dan gemiddeld, hopelijk vindt ze deze ook mooi en praktisch. In de Ingelanden lopen inmiddels de laatste testen om te kunnen bepalen voor welk soort verdere revalidatie Thea in aanmerking komt, binnenkort verwacht ik hiervan wel uitsluitsel te krijgen. Het is dan de bedoeling dat Thea eerst 2 volle weken thuis is, zodat wij kunnen vaststellen wat de fricties zijn waar je tegenaan loopt. Dat hebben wij in feite al ontdekt in de 6 weekenden dat Thea thuis is geweest, dus dat moet geen punt zijn. Voor mij mogen ze dat overslaan. Vast staat in ieder geval dat ons huis in Maarssen zodanig bewerkelijk is dat er erg veel aanpassingen gedaan moeten worden om dat voor Thea leef- en vooral werkbaar te maken, maar dat terzijde.Dan gaat Thea als alles volgens plan verloopt verder poliklinisch revalideren in De Hoogstraat in Utrecht. Daarna weten we op welk eindniveau Thea kan uitkomen. Ik ben mij nu aan het beraden naar de toekomst toe, hoe ik/wij dat het beste in kunnen vullen, daarover later meer / Co
