Eindelijk

Revalidatie is een lineair en opgaand proces, was het maar waar, met name in de beginfase ben je geneigd dat te geloven. Het heeft bij mij ook even geduurd voor ik besefte dat deze aanname een misvatting is. Je hoeft er zelf niets voor te doen om hier achter te komen, de tegenslagen komen vanzelf op je pad. Je moet dan wel een hele grote oen zijn om niet de conclusie te trekken dat het gewoon een kwestie van vallen en opstaan is. Vanuit mijn rol – klinkt misschien gek als je over je vrouw praat –  was ik er wel in het begin van overtuigd dat iemand met afasie veel kan leren van mensen die in hetzelfde schuitje zitten. Thea heeft dat tot nu toe categorisch afgewezen, hebben we het dan niet geprobeerd? Zeker wel, in de periode dat wij wekelijks in de Hoogstraat kwamen voor o.a. logopedie heb ik  Thea één keer zo ver gekregen dat zij deelnam aan een afasie gespreksclubje. De week daarop weigerde zij om er heen te gaan, zij maakte mij duidelijk dat zij de enige vrouw was in dat clubje, maar het grootste probleem vond zij dat die mannen zo kwaad keken! Inderdaad keken een aantal deelnemers een beetje boos, ik weet nu dat dat bij het ziektebeeld kan horen. In de anderhalf jaar daarna is het mij, maar ook Mirjam Top niet gelukt om Thea over te halen om bijvoorbeeld een keer een proefsessie in het Afasie centrum De Paraplu in Utrecht bij te wonen. Mensen die Thea kennen weten dat zij een sterke wil heeft en zeg maar gerust bij tijd en wijle behoorlijk eigenwijs kan zijn, dat kwam in de prille revalidatieperiode natuurlijk goed uit. Door haar sterke wil heeft zij een behoorlijke vooruitgang geboekt. Maar haar nu even simpel overhalen om bijvoorbeeld naar de Paraplu te gaan werkt dus niet.  Waarom wil Thea dan nu wel vraag je je af, dat hebben wij te danken aan iemand die ook afasie heeft, had kan ik beter zeggen want zij is qua praten verder dan Thea. Zij gaf aan dat zij in de beginperiode (5 jaar geleden)  alleen maar ja en nee kon zeggen, nu komen er behoorlijke zinnen uit haar mond. De vooruitgang is voor een deel  te danken aan de gesprekstraining met mensen die ook afasie hebben, zo gaf zij aan.  Hier wordt je blij van! Wat een lunchgesprek niet kan opleveren, ik heb gelijk contact opgenomen met de Paraplu in Utrecht. Op 18 november gaan we er naar toe voor een intakegesprek en bij geschiktheid het bepalen van de leerdoelen. Het zou fantastisch zijn wanneer ik weer tegen Thea mag zeggen dat ze nu even op moet houden met praten 🙂 NB Ik weet natuurlijk dat ze in het afasie centrum geen wonderen kunnen verrichten, daarnaast kun je mensen met afasie niet één op één vergelijken dat is mij ook duidelijk. Voor dit moment laat ik mijn optimisme echter door niets temperen 🙂

Wat is het Afasiecentrum?
Mensen met afasie en hun partners kunnen in een prettige en gezellige omgeving doelgericht leren onder professionele begeleiding. Het Afasiecentrum biedt veel verschillende activiteiten. Alle activiteiten zijn gericht op beter leren communiceren, acceptatie en actiever en meer zelfstandig deelnemen aan het sociaal en maatschappelijk leven. Iedere deelnemer formuleert eigen leerdoelen en de afasietherapeut stelt een persoonlijk behandelingsplan op. De afasietherapeut helpt om de wensen en doelen van de persoon met afasie helder te krijgen en goed te formuleren. Alle activiteiten vinden plaats in groepen. Wij gaan ervan uit dat mensen het meeste leren van anderen die in een vergelijkbare situatie zitten. Bij de samenstelling van de groepen spelen leeftijd, interesses, leerdoelen en niveau een rol.

Activiteiten:  Gespreksgroep, Lezen, Schrijven, E-mailen, werken met een iPad, schilderen en zingen.  Daarnaast biedt de Paraplu nog de volgende breed  toegankelijke cursussen aan:   Beeldhouwen, Bridge, Computercursus, De Filosofiekring, Digitale Fotografie & fotobewerking,Leef je eigen leven, Hoe ouder, hoe wijzer :-), Keramiek, Klassieke muziek & kunstgeschiedenis, Ontmoeting in bewegen, Schilderen, Tai Chi Chuan, Yoga.