De achillespees ontleent zijn naam aan een mythe over de held Achilles uit de Griekse mythologie. Zijn moeder besloot hem onaantastbaar te maken door hem als baby onder te dompelen in een rivier, waardoor hij onaantastbaar werd. Zij hield de baby echter bij zijn achillespees past, de kwetsbaarheid bleef dus op die plek. Hij werd later tijdens de Trojaanse Oorlog gedood door een pijl in zijn hiel. Aardig om te weten, echter de kwetsbaarheid bij ons uit zich door een te korte achillespees bij Thea. Eerst had zij last van de Musculus tibalis anterior (zie bericht 5-9-’12) , een grote spier aan de voorkant van het been. Na 3 behandelingen met fenol om de onstabiliteit weg te nemen, is het dus nu de achillespees die de boosdoener is. Wanneer de achillespees te kort is ontstaan er loopstoornissen, instabiliteitsklachten van de enkel, en pijnklachten in het voetgewelf. In feite is de onstabiliteit erger dan voorheen, Thea moet nu lopen met een eifel (vierpoot). Kon zij eerst nog los lopen met een kopje koffie in haar hand, dat lukt dus nu niet meer. Voor een gezond iemand lijkt dat een kleinigheid, voor Thea is het een belangrijk onderdeel van het ADL (algemeen dagelijks leven). Je kunt in onze situatie 2 dingen doen, berusten en er vanuit gaan dat dit het dus is, of actief op zoek gaan naar een mogelijke oplossing. Uiteraard zijn we dus weer in samenspraak met Dr. Slabbekoorn van de Hoogstraat op zoek gegaan naar een mogelijke oplossing. Vrijdag 28 juni zijn wij in de Zuwe Hofpoort op een combiafspraak geweest. Combi betekent in dit geval dat er 2 doktoren aanwezig waren. Dr. M. Stegeman, orthopedisch chirurg (St. Maartenskliniek) en Drs. H. Lenaers revalidatiearts (de Hoogstraat). In een consult van ca. 1 uur zijn een aantal mogelijkheden besproken. Normaal is dat de bloedverdunnersperiode onderbroken wordt. Maar na overleg bleek er een mogelijkheid te zijn om bloedloos te opereren. Wel moet dan lager bij de hiel worden geopereerd. In ons geval betekent dat de pees en het vlies wordt opgerekt na een z-snede, de voet wordt gefixeerd in het gips op 90 graden. Dit gips moet 6 weken blijven zitten, wordt wel na ca 2 weken ververst als de hechtingen eruit gaan. Mogelijke (zeldzame) complicaties zijn, bloedingen en wondontstekingen. Genoeg om over na te denken, ook i.v.m. het feit dat er 6 weken absoluut niet op de voet mag worden gelopen en Thea dus niet de trap op kan, moeten we nog wat op vinden. Thea heeft al aangegeven dat zij naar een zorghotel wil, een bed in de kamer vindt zij geen optie. Revalideren is ook een leerproces, ik heb de subtitel van de blog daarom maar aangepast. Eerst maar eens van de zomer proberen te genieten!
