Een van de nieuwe fenomenen van de laatste tijd is het ontstaan van, zoals ik het noem, een therapeutisch ritje. Een therapeutisch ritje is een rit met de auto met als enige doel om de passagier te vermaken. Het maakt dus niet uit waar de rit naar toe gaat, wel moet de rit tenminste een paar uur duren. Secundaire wegen hebben een sterke voorkeur. Er moet dus iets te zien zijn. Zie het maar als een vorm van entertainment. Om te voorkomen dat jullie denken, waar heeft die man het over? zal ik enige achtergrondinformatie geven. Een van de neveneffecten van een CVA zijn de gedragsveranderingen die na verloop van tijd merkbaar worden voor intimi. Iemand die er iets verder vanaf staat hoeft het dus niet op te vallen. Ik heb wel eens eerder beschreven dat de beginperiode ná een CVA één grote ontdekkingsreis voor mij was. Kunnen, weten, gedrag en karakter zijn de steekwoorden voor die periode. In het 1e halfjaar na de CVA had ik al ontdekt dat het oriëntatievermogen bij Thea nog volledig intact was. Ze wist precies de route naar ons huis en andere bekende plaatsen. Later merkte ik in Friesland bij het varen met de sloep toen ik zei we gaan naar Oppenhuizen en het roer overgaf aan Fulco -die de weg niet wist – dat Thea feilloos de route op het water kon aangeven. Hoe ze dat wist is voor mij nu nog een raadsel, voor dat moment had zij zich nog nooit met de route bemoeid.
Thea is zoals bekend verzot op buitenshuis eten, dat deden wij in het verleden nogal eens, dat is zo gebleven. Alleen snijd ik nu het vlees dat is het nieuwe element dat er bij gekomen is. Ook nieuw is dat ik soms niet weet waar we gaan eten. Dat gaat zo, ik stel voor om ergens te gaan eten en noem het restaurant, zij schudt nee. We gaan vervolgens rijden en Thea geeft de route aan door simpelweg links / rechts te wijzen. Zo komen we -na voor mij een puzzelrit, op het laatste stukje na – altijd bij het restaurant van Thea’s keuze aan. Het is weer eens iets anders.
Gedrag dat ook anders is geworden is haar voorliefde voor snelheid. Vroeger als ik zeg maar 140 km/u reed gaf zij zoals de meeste vrouwen dat doen aan dat het wel wat rustiger kon. Nu geniet zij van de snelheid en geeft zij aan wanneer ik – incidenteel bij het dichtrijden van het gat met een voorrijder – 200 km/u rij, dat ik gas moet geven, bijzonder. Wellicht ga ik een keer naar Duitsland om de tuning uit te proberen, volgens opgave van de tuner moet de BMW nu 280 plus halen. Ook haar vliegangst is verdwenen geeft zij nu aan, hoe spannend kan het nog worden?
Goed terug naar het therapeutisch ritje, de aanleiding is simpelweg dat Thea zichzelf niet kan bezighouden. Hoezeer ik het werk, met name het strijkwerk, dat doet ze feilloos met één hand, ook verdeel over de week, er zijn momenten dat er even niets te doen is (voor haar). Dan doe ik soms een therapeutisch ritje, links- of rechtsaf laat ik Thea bepalen. Mijn taak is om de afstand tot ons huis in de gaten te houden. In de provincie Utrecht ken ik praktisch alle secundaire wegen, in Friesland niet, daar zou ik er niet in slagen om een ritje nog eens exact na te rijden na een kris kras rit. Ook boeiend voor mij.
