Gebarentaal

In de eerste periode na het cva van Thea, had ik zeer weinig kennis van afasie, laat staan dat ik wist dat ook het maken van gebaren onderdeel van het taalsysteem is. Ik / wij probeerden dan ook Thea iedere dag te stimuleren om gebaren te maken. Niemand die in je er in die fase op wijst dat dit op de manier zoals wij dit deden, verspilde moeite was. Op dit moment weet ik er iets (met de nadruk op iets) meer van. De fase waarin wij op dit moment zitten is er een van dat Thea steeds meer nieuwe gebaren maakt om de communicatie te ondersteunen. Door deze toegenomen inspanning van haar verwacht ze wel dat ik dan ook sneller begrijp wat zij bedoelt. Dit maak ik op door het weer iets toegenomen ongeduld van haar wanneer ik iets niet direct begrijp. Dat zet mij er dan weer toe aan om mij nog meer in te spannen om te begrijpen wat zij wil zeggen. Al met al een tijdrovend iets, tijd die je liever anders wil gebruiken. Een tijdje geleden had ik al eens iets gelezen over Albert Mehrabian (1939), destijds hoogleraar psychologie aan de UCLA, die veel publicaties op zijn naam heeft staan over het relatieve belang van verbale en non-verbale boodschappen. Zijn bevindingen worden nog steeds geciteerd op seminars over de menselijke communicatie en zijn ook bekend geworden als de 7%-38%-55%-regel. In zijn onderzoek komt Mehrabian (1971) tot de volgende conclusies. Op de eerste plaats dat elke rechtstreekse communicatie in wezen uit drie elementen bestaat: woorden, intonatie en lichaamstaal. Volgens Mehrabian zijn deze drie elementen, op een verschillende manier, verantwoordelijk voor hoe iemand een boodschap overbrengt betreffende zijn gevoelens: woorden zijn verantwoordelijk voor 7%, de intonatie voor 38%, en de lichaamstaal voor 55%. Ze worden vaak afgekort als de “3 V’s,” voor Verbaal, Vocaal en Visueel. Tot zover het onderzoek van Mehrabian.Om die conclusies volledig te kunnen onderschrijven, moet je uiteraard het hele onderzoek en de context waarin dit plaatsvond meenemen. Het enige wat ik er hier mee wil aangeven is dat gebaren- en lichaamstaal een belangrijk onderdeel van de communicatie vormen. Een ander feit is dat gebarentaal niet universeel is, ieder land kent zoals hieronder wordt aangegeven a.h.w. zijn eigen gebarentaal. Ik begin een paar ondersteunende gebaren van Thea al te herkennen, of die gebaren iets te maken hebben met de officiële gebarentaal weet ik niet, ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik denk dat de (enkele) gebaren die zij nu maakt meer voortkomen uit de sterke wil om mij iets duidelijk te maken. Ga toch voor de zekerheid maar eens iets lezen over de officiële gebarentaal. Wordt vervolgd.