Vanmorgen vloog ze nog..

Vanmorgen vloog ze nog.
Zoals een meeuw soms op de wind.
Zonder bevelen.
De vleugels wijdgespreid.
Op eigen kracht.

Aan deze regels uit het liedje van Robert Long uit 1988 moest ik denken toen wij op 13 maart j.l.hoorden van het overlijden van Thea’s zuster Doortje. In de regels zit enerzijds kwetsbaarheid opgesloten, maar ook onafhankelijkheid. Het is die laatste eigenschap die wij ons zeker zullen blijven herinneren. Als Doortje op bezoek kwam, werd er veel gelachen, maar als er soms gediscussieerd werd dan had Doortje een eigen mening waar zij moeilijk of zeg maar niet vanaf was te brengen. In het verleden maakten wij daar wel eens gebruik van om iemand een tegengestelde mening in de discussie te laten inbrengen. Er ontstond dan vaak een plezierige opwinding, zo zou ik het willen schetsen. Wel waakten we er voor dat we altijd weer in goede harmonie uit elkaar gingen.

De laatste jaren kampte Doortje met een afnemende gezondheid, er werd ook een pacemaker geplaatst. Binnenkort moest de pacemaker binnen de termijn die er voor staat vervangen worden, ze maakte zich daar nogal zorgen over.

Helaas is ze kort nadat ze bij ons de verjaardag van Thea heeft gevierd, aan een hersenbloeding overleden. Ze had zelf meermalen aangegeven (eigen kracht) dat zij niet gereanimeerd wilde worden. Na een 2 tal scans waarbij onherstelbaar letsel werd vastgesteld,werd door het simpelweg (remote) uitschakelen van de pacemaker aan haar wens voldaan. Op de foto staat Doortje 2e van rechts.