Bij wijze van gastbijdrage schrijf ik deze week een stukje tekst, opgetekend door Co die mij door en door kent. De tekst gaat over de korte periode voor de trouwerij van Leon. Ik was best zenuwachtig moet ik toegeven, vooral omdat Leon mij als getuige wilde hebben. Ik maakte mij eerlijk gezegd nogal zorgen over het zetten van de handtekening door mij. De letterherkenning is nog niet zolang geleden teruggekomen, daarvoor kon ik alleen hele woorden herkennen, nog beter gaat het als er ook een plaatje bijstaat. Een bijkomende moeilijkheid was dat ik ook nog eens met mijn linkerhand moest tekenen, terwijl ik rechts ben, maar ja dat lukt niet meer zoals bekend. Ik heb dan ook flink geoefend met het schrijven van mijn naam, met Angela maar ook bij logopedie met Mirjam Top. Ook heb ik een app gebruikt om zien hoe je de letters moet schrijven. Omdat ze allemaal bleven zeggen dat ik het kon ben ik er zelf ook in gaan geloven. Voor de zekerheid had Co nog een geplastificeerd kaartje gemaakt met mijn naam dat ik als voorbeeld kon gebruiken. Goed terug naar de periode voor de trouwdag. Natuurlijk moest ik nog even shoppen om een leuke outfit te kopen, de dresscode was feestelijk casual, wat dat ook moge betekenen. Dus met Angela, Tarita en Finn naar de stad, rolstoel mee voor de zekerheid. In zo’n situatie merk je pas goed dat vele modezaken absoluut niet ingesteld zijn op rolstoelen – smalle ingang, kleine pashokjes, trapjes in de winkel, etc.- gelukkig kan ik korte stukken lopen, dus wij komen er wel uit. Enfin in de laatste winkel die wij bezochten ben ik geslaagd, ik heb een witte en een zwarte outfit gekocht, met een mooi vest om het af te maken. Co had een kamer gereserveerd in het Bastion hotel dat op korte afstand van de trouwlocatie ligt.
Wanneer de situatie dat noodzakelijk maakte kon er dus een taxi naar het hotel worden genomen. Stipt om half vier kwamen we aan op de trouwlocatie Villa Westend. Om 4 uur begon de ceremonie, Leon en Karin hadden er voor gekozen om het informele gedeelte te laten verzorgen door Marc de broer van Karin. De volgorde – eerst informeel, daarna het wettelijk gedeelte, en de rolverdeling – was niet geheel naar de zin van de trouwambtenaar, zoals hij later liet blijken. Marc had zijn speech goed voorbereid en opgehangen aan een aantal thema’s, het was mooi om te zien hoe blijdschap en emotie elkaar mooi kunnen afwisselen. Fijn om te constateren dat Leon zijn emoties meer laat zien zien dan vroeger. Het tekenen door mij ging goed, alleen de 3e keer toen ik moest tekenen op een fake document heb ik gemakshalve maar een 4-tal h-tjes gezet, dat werd ook goed gevonden. Na de ceremonie heerlijk gegeten, en om half negen druppelden de gasten binnen. DJ Cor had zich al geïnstalleerd, het feest kon beginnen. Het was fantastisch om de vele familieleden weer te kunnen begroeten, ik deed dat op mijn eigen enthousiaste wijze, zo ben ik nu eenmaal gebakken. Kortom ik heb genoten, nog even gedanst met broer Leen, ik werd goed in de gaten gehouden door Angela en Co, een val (van mij) kunnen we natuurlijk niet hebben. Om twee uur was het feest afgelopen, Co reed zelf terug – had veel cola’s op – dus dat ging prima. Om zes uur was ik alweer wakker – ik kan niet uitslapen – na een goed ontbijt kwamen wij begin van de middag weer thuis. Voldaan en trots op mijn kinderen heb ik de rest van de dag min of meer mijmerend doorgebracht.
