Goed waar was ik de vorige keer gebleven? De laatste journaalbijdrage dateert van maart jl. , ik zal de draad daar weer oppakken.April was in principe de laatste maand in De Hoogstraat, het is logisch dat wij nog probeerden alles op alles te zetten om er zoveel mogelijk uit te halen. Na 2 maal een proefprik met een kortwerkende verdoving – om de juiste spieren te traceren- is op 1 april het rechterbeen gefenoliseerd. Fenoliseren is een injectie tegen spasticiteit. Fenol is een stof die zorgt dat spieren minder hard samentrekken. Een revalidatiearts voert het fenoliseren uit. Ze bepaalt eerst met kleine stroomstootjes waar ze de fenol precies moet inspuiten. Dit doet geen pijn. Het inspuiten van de fenol kan wel pijn doen. Fenoliseren duurt een half uur tot een uur. Het effect van het fenoliseren duurt drie tot zes maanden, soms nog wat langer. Daarna kan de arts een nieuwe injectie geven. Artsen noemen fenoliseren ook wel een perifere zenuwblokkade.In april is ook bekeken welke activiteiten Thea leuk vindt, schilderen met waterverf en zijdeschilderen vond zij in De Hoogstraat wel leuk, nu hoor ik haar er niet meer over. Misschien in het najaar maar weer eens proberen op te pakken. Zoals bekend oefent Thea elke dag één uur het de Bioness Handmaster om de vingers en de pols soepel te houden. In het overleg met de revalidatiearts kwam ter sprake om een aantal injecties met Botuline (Botox) in de vingers en pols te geven. Botuline toxine werkt als een soort spierontspanner. De zenuwen geven geen signalen meer door aan de spier en de spier verslapt. Na een aantal maanden moet de behandeling herhaald worden. De zenuw heeft dan nieuwe vertakkingen gemaakt die de spier weer opdracht geven om te gaan samentrekken. Thea ondergaat dergelijke behandelingen “spelenderwijs”, kortom ze is de ideale patiënte. Eén ding moest nog gebeuren, het aanmeten van een EVO (Enkel-Voet Orthese ), om dit zonder hoge tijdsdruk te doen is toen de revalidatieperiode in De Hoogstraat verlengd tot 21 mei. 
De EVO is aangemeten op 17 mei, tot nu toe gaat het lopen ermee goed. Uiteraard moeten we e.e.a. zelf volgen en contact met De Hoogstraat opnemen als er actie moet worden ondernomen.Tijdens een sessie met de ergotherapeut, heeft Thea ook een keer, op aandringen van ons, op een scootmobiel gereden. Tot onze verbazing reed zij er gelijk op weg, ging zelfs naar buiten, een stagiaire moest er op een fiets achteraan. Na deze positieve ervaring ben ik op internet gaan zoeken naar een niet al te oubollig type scootmobiel. Vele modellen bekeken , zelfs golfkarretjes bekeken, vond ik zelf wel leuk. Zo kwam ik terecht bij Scoot2be, een klein bedrijfje in Eersel. Hier heeft Thea een aantal modellen kunnen uittesten, na een voorlopige keuze gemaakt te hebben zijn wij nog een keer terug gegaan om nog wat aanvullende testjes te doen (stop op, stoep af, etc.). De keus die Thea maakte was de Heartway Venus (foto rechtsonder). Op 3 juni is de scootmobiel afgeleverd.Gelijk maar een sectionale garagedeur met afstandsbediening besteld om Thea nog meer onafhankelijk te maken. Om Thea vertrouwd te maken met de scootmobiel ben ik een paar keer met haar gaan rijden, ik op de fiets en Thea op haar scootmobiel. Ze blijkt in de praktijk nogal bang te zijn van langsrazende scooters, ook een klein incidentje, haar linkerhand “raakte ” bij het afstappen de rijhandel aan, het contact stond nog aan, gevolg de scootmobiel schoot vooruit, reed over Angela haar voet , etc. Dit soort grappen helpt natuurlijk niet mee om Thea vertrouwd te maken met haar scootmobiel. Nog genoeg werk aan de winkel nog zullen we maar zeggen. Op 21 mei is de revalidatieperiode in de Hoogstraat beëindigd, we gaan nu voorlopig verder met 2 (wekelijkse) behandelingen, fysio om de mobiliteit van de arm en schouder te behouden, afasie om een methode van communiceren te vinden die werkt. Daarover later meer.
